Wijsheid begint als we openstaan voor “ alles wat we niet weten’’
Als Albert Einstein vastliep op een probleem, – en dat gebeurde nogal eens – ging hij vaak naar buiten. En dan niet naar een of ander ruig stuk natuur, maar naar een klein stukje bos op de campus van Princeton. Eenmaal aangekomen in dat vertrouwde stukje bos, placht Einstein stil te blijven staan en om zich heen te kijken om de bomen en struiken in zich op te nemen, en de lucht boven zijn hoofd en het gras onder zijn voeten. Eerst probeerde hij zich dan voor te stellen hoe alles werkt, wel degelijk beseffend dat hem dat niet zou lukken.
Bedenkt dat we zelfs nu, meer dan zestig jaar na zijn dood, nog niet volledig begrijpen wat er gebeurt in een vierkante meter grond, laat staan in een stuk bos. Maar dat was het hem nu juist om te doen: hij wilde expres overweldigd worden, gedesoriënteerd raken, zijn verstand kwijt raken. Verdiep je werkelijk in de mysteries van de natuur;’ zei hij graag, ‘en dan zul je alles beter begrijpen.’ (Gary Ferguson, De acht grote lessen van de natuur).
Beste tuinders van Ons Genot,
Bij de aanschaf van huisje nummer 166 kwam de belofte zo nu en dan iets te schrijven. Aan de hand van het boek de acht grote lessen van de natuur, geschreven door Gary Ferguson, neem ik jullie graag mee hoe ons leven als aspirant tuinders er uit ziet en zich zal gaan vormgeven.
Een belangrijke levensles waarmee zijn boek begint ligt verborgen in het erkennen “dat we het niet weten” en we proberen open te staan voor het mysterie. En zo sta ik nu in mijn tuintje. Ik kijk naar de omgewaaide poort, zie de met tegels ingedeelde vlakken, de groen verkleurde kas. Ik krijg het onrustige gevoel dat ik heel wat te bewijzen heb, er niets zomaar zal groeien. Ontelbaar veel verschillende keuzes kan je maken, tot je er achter komt dat je niet weet waar je moet beginnen.
En dat, terwijl de wereld stil staat, gebeurt er meer dan ooit. Besef ik me meer dan ooit welke privileges we in dit leven hebben maar ook dat we nergens volledig zeker van kunnen zijn, hoeven te zijn en dit nooit zijn geweest. Met onwetende nieuwsgierigheid beginnen we vandaag dan maar met het indelen van de tuin, in voor ons fijn aanvoelende vakken. Stoppen we iets in een kweekbak met de wetenschap dat het morgen anders zal zijn dan vandaag. In dit geheel is het van groot belang rust te vinden en de verwachting dus los te laten. Het leren vinden van de juiste balans waarin we zowel weten als voelen wat we gaan doen. We gaan proberen onze zintuigen aan te zetten. Hoe klinkt de wind, hoe voelt de natte koude donkere grond, hoe ruikt compost. En ja, dan zien we later wel wat het zal worden.
Ik wens jullie allemaal een mooi begin van de lente. Volgende keer les twee.
Jan Willem, Jacobien
en Asmaan.
Als feiten de zaden zijn die later kennis en wijsheid voortbrengen, dan zijn emoties en gewaarwordingen van de zintuigen de vruchtbare bodem die de zaden nodig hebben om te groeien.