Een avontuurlijke whisk(e)yreis
Op zondagmiddag 3 november kwamen 17 reislustigen bij elkaar in het polderhuis om door Henk Foppen meegenomen te worden door de wereld van Whisky’s. Het was een echt avontuur. Hij liet ons zien hoe whisky gedestilleerd wordt aan de hand van een zelfgemaakt destinatieketeltje. Daarna begon de nozing en tasting. Het ruiken en het proeven van de whisky.
Om de neus en keel wat te prikkelen beginnen we in Italië waar een door Henk gemaakte citroenlikeur in het glas komt. Niet iedereen kon dit waarderen.
De reis gaat verder naar Zuid-Afrika. We proeven daar een Single Grain Whisky, gedestilleerd uit mais van de Bains destilleerderij. Zacht en rond van smaak, 40%. Lekker.
Een heel ander verhaal als we naar Kenia gaan en daar een op de markt gekochte, waarschijnlijk illegaal gestookte “whisky” proeven. Ruw, rauwe alcohol, scherp en ongelagerd waardoor het eigenlijk geen whisky mag heten. Ook 40%
Na Afrika doen we even de U.S. aan. We drinken een Bourbon van Ezra Brooks. Deze doet ons denken aan de Bains. Zacht en kruidig, met veel vanille van het nieuwe houten vat waar het 4 jaar op gelegen heeft. Weer 40% alcohol.
Terug in Europa gaan we eerst naar Friesland. Hier proeven we een Fryske Hynder, uit de Us Heit destilleerderij. Aardse en boerse smaken, misschien niet heel lekker, wel bijzonder.
We gaan naar het verre oosten. Ook hier wordt veel whisky gestookt en gedronken, een overblijfsel van de Britse invloed daar. In Taiwan staat de Kavalan destilleerderij en we proeven hier een prachtige oude op sherry vaten gerijpte whisky. Hij valt ieder in smaak. 46% alcohol. Een mooie smaak die nog lang in je mond blijft hangen. Ook gaan we nog even in Zuid-India op bezoek bij Amrut. Deze whisky heeft iets rokerig is de smaak, de een houd er van maar er zijn ook mensen die dit helemaal niets vinden.
We gaan terug naar Europa waar we onze reis vervolgen. Eerst naar Duitsland waar we in de Harz Glen Els tegenkomen. Deze whisky heeft op 6 verschillende soorten vaten gerijpt wat in de smaak goed te merken is. Heel veelzijdig en door velen als erg lekker ervaren. Finland is ons volgende reisdoel. Ook het land van duizend meren heeft een ontluikende whiskycultuur. In Lahti vinden we de Teerenpeli destilleerderij. We drinken hier een Kaski wat vat betekend, een op goede sherryvaten gerijpte whisky. Donker en vol van smaak. Prima spul!
Dan gaan we het kanaal over, naar de bron! Immers zowel de Ieren als de Schotten beweren Whisky te hebben uitgevonden. De naam Whisky komt van het woord Uiske Beata. Levenswater in het Gaelic de oorspronkelijke taal. In Ierland drinken we een geturfde Connemara van Cooly. De Ieren zweren bij de e in whiskey. Wat de canadezen trouwens ook overgenomen hebben. In Ierland waren vroeger rond de 100 destilleerderijen. In 1970 waren er nog twee nu nadert hun getal weer de 20.
Hierna besluiten we onze reis in Schotland waar we maar liefst nog 7 whisky’s proeven. We beginnen helemaal in het zuiden waar op het eiland Arran sinds ruim 20 jaar weer whisky gestookt wordt. Nadat de gelijknamige destilleerderij in 1837 haar deuren sloot. Het is een Arran 10 46%, heel toegankelijk en zacht, een overal verkrijgbare whisky met een heel goede prijs/kwaliteit verhouding. Dan naar het noordoosten, daar in dal van de rivier de Spey ligt de grootste concentratie van destilleerderijen ter wereld.
We gaan naar een relatief onbekende destilleerderij met de naam Glenallachie. Dit is er een die iedereen in de smaak valt. Zacht, rond, mondvullend, zoet en kruidig. Een standaard whisky van 12 jaar oud en gebotteld op 46%.
Aan de westkust en genoemd naar Schotlands hoogste berg, vinden we de Ben Nevis, we proeven een Ben Nevis Single Cask 46%, minder zoet, kruidiger en met dat vleugje reuk en smaak wat bij de destilleerderij hoort.
Glencadam is de volgende destilleerderij hier proeven we een jonge Single Cask 46%, Lekker fris en fruitig, duidelijk jong want de smaak blijft niet hangen in je mond. Dat is heel anders bij de volgende regio die we bezoeken.
Op de Mull of Kintyre ligt het stadje Cambeltown hier waren vroeger een tiental beroemde destilleerderijen. Er zijn er nog twee over Springbank is de bekendste, we drinken een 15 jaar oude op 43%. Dit is een dure whisky, maar wat een kracht en een smaken die vrij komen. Heel complex en diep. Je proeft hier dat er sherryvaten gebruikt zijn voor de rijping.
We naderen het eind van de reis, maar niet zonder het bezoeken van twee heel bijzondere destilleerderijen. de Glenburgie 23 jaar oud Single Cask op 46% was het duurste in de aanschaf voor deze proeverij. Deze destilleerderij is een een verborgen schat in de Speyside. Bijna niet te vinden en als je er een vindt meestal als single cask gebotteld. Deze werd gebotteld op vatsterkte en heeft een alcoholpercentage van 59.4%. Een unieke expressie met veel diepgang, dat is wat leeftijd vaak doet als de whisky in een goed vat ligt Fles nummer 24 uit de 217 die er uit het vat kwamen. Citrrus, kruiden, bloemen en mouttonen. Een paar drupjes water doet de smaak meer los komen.
We besluiten onze lange reis bij de bekende destilleerderij Glenlivet, deze ligt prachtig gelegen in de bergen aan het riviertje de Livet. De laatste fles is niet de minste. Deze heeft een alcoholpercentage van maar liefst 64.8%. Opnieuw een single cask, dit keer fles 323 van 619, een groter vat dus, een sherrybutt. De sherry heeft zijn invloed achter gelaten, wat een smaakbom wat water kan deze ook wel gebruiken. Ieder heeft genoeg gehad en we stoppen bij 17 verschillende alcoholische versnaperingen.
Het was een lange reis, 17 destilleerderijen bezocht, veel gesnuffeld en geproefd. Bepaald niet saai. Prima verzorging door het A-team. Perfecte hapjes. De volgende keer nog wat uitgebreider in Schotland met zijn verschillende whiskyregio’s.
Wordt vervolgd…………..